Illustrator Marije Tolman bij Tas-Ka

Wat doe je als je hoort dat één van je favoriete illustratoren kinderboeken signeert in een winkel waar je nog altijd eens naartoe wilde? Juist, dan mobiliseer je desnoods het hele gezin voor een uitje. Dan maakt het niet uit dat je flesjes, luiers, water, voeding, snackjes, en weet ik wat moet inpakken en zelfs die onmogelijke kinderwagen moet inklappen. Ok, ik geef toe, dat deed manlief. Je gaat. En je bent hartstikke blij dat  in dezelfde straat een gezellig marktje aan de gang is inclusief kindervertier.

Ik had namelijk op Instagram gezien dat Marije Tolman haar boeken signeerde bij Tas-ka in Den Haag. En daar gingen we dus naartoe. Tas-ka ken je misschien wel van de mooie stoffen, maar zij hebben ook een hele mooie winkel met woonaccessoires in Den Haag. Sinds kort uitgebreid met een apart gedeelte voor kinderen. Nou ja, met spullen voor kinderen. Prachtige spullen. Maar ik maakte me toch een beetje zorgen om de grijpgrage vingertjes van mijn stel.

Gelukkig zat daarMarije Tolman aan een tafel vol boeken, met een etui stiften en penselen. Ik vroeg haar of ze twee door mij meegebrachte boeken wilde signeren, terwijl ik nog nadacht welk boek ik erbij ging kopen. Gelukkig wilde ze dat. Daan keek toe. Hij mocht de kleurtjes uitkiezen, en welk dier. Terwijl Marije rustig tekende –en op zijn verzoek- nog snel een olifant in een neushoorn veranderde kletsten ze gezellig samen. Over school, welke kleur de poten van een flamingo hebben en nog veel meer.

En ik stond ernaast te glimmen. Omdat ik daar stond, mijn lieve stelletje bij me in die mooie winkel, te kijken hoe iemand van wiens werk ik zo hou iets moois voor ons maakte. Maar vooral om Daan, die zich duidelijk helemaal op zijn gemak voelde bij Marije en precies deed waar hij zo goed in is, observeren, alle details in zich opnemend, en ondertussen lekker enthousiast kletsen met dat lieve kuiltje in z’n ene wang.

Thuis vroeg ik Daan: weet je wat die mevrouw van vanmiddag voor haar werk doet? ‘Nee’, zei hij. Z’n ogen werden groot toen ik vertelde dat het haar werk is om tekeningen bij verhalen te maken. ‘Echt?’ ‘Ja echt schat’. En toen zei hij: Maar ins ons nieuwe boek staat alleen op de eerste bladzijde iets. Even snapte ik het niet. ‘Ja, echt, ze heeft alleen iets op de eerste bladzijde getekend, dus verder is het leeg.’  Was het even een verrassing toen ik hem door het hele boek liet bladeren!

Over de boeken volgt later nog een blogpost. En lieve Marije, heel erg bedankt voor de mooie tekeningen en de tijd die je nam voor een gesprekje met Daan. We hebben een heerlijke middag gehad!