Snorfestival 2015

Wat doe je als je een nachtelijk Whatsappje krijgt: “ik heb twee kaartjes voor het Snorfestival gewonnen bij Wimke Tolsma, dus mijn beurt om jou mee te nemen”. Dan zeg je: “Jaaaaa, leuk!”.  Nou ja, nachtelijk, het was 23.30 maar ik lag al in bed. Ik heb nog een baby met nachtvoeding enzo he? En hoezo het haar beurt was? Nou, vorig jaar won ik kaartje bij Ellen Vesters, en toen mocht zij mee. Goed geregeld toch?

Voor wie het gemist heeft, het Snorfestival is een combinatie creatieve workshops, lekker eten en drinken en een samenkomst van allerlei bloggers en Instagrammers op een prachtige fotogenieke locatie. Er waren kort door de bocht veel mama’s van in de dertig, soms met man en kinderen. We moesten lachen om aanblik van al die knutselende vrouwen aan tafeltjes, even leek het de handwerkbeurs (of hoe het dat, de CreaDoe) met een Instagram filter erover. Maar goed, daar passen wij zelf heus ook prima tussen en dus hadden we een heerlijke middag.

We aten lekkere groene curry bij de Fair Trade wokfiets, en biofrietjes, en dronken verse smoothies en met ons laatste muntje dongen we af op een versgebakken wafel. En natuurlijk deden wij ook workshops.  We begonnen rustig, bij Marijke Buurlage leverden we onze eerste workshopbon in, waarna zij een foto van ons maakte , wij onze emailadressen opschreven en klaar waren wij. Marijke niet, want die gaat de komende weken van ons en vele andere mooie portretjes maken. Ik ben heel benieuwd naar het resultaat!

Zo’n workshop waarbij de ander aan de slag ging beviel goed, en dus namen we een kijkje bij Marloes de Vries. Zij maakte ter plekke de prachtigste waterverfportretjes en zo een wilde wij er ook wel. Helaas zat ze al vol. Gelukkig had ik Marloes vantevoren gevraagd om het door haar geïllustreerde prentenboek ‘That 17th Hat’ voor me mee te nemen. Dat wilde ze wel voor me signeren, en er een mooi tekeningetje in maken. Zo lief! Mama en kindjes blij!

Bij de workshoptafel van Geertje Aalders en Flow Magazine werd het toch nog hard werken. Ik knipte als een bezetene bloemen uit gekleurd papier om in drie kwartier een bloementuin pop-up in elkaar te flatsen. Leuk om te doen en het zag er leuk uit.

Maar voor een kletskous als ik was het allerleukste natuurlijk om weer eens ongestoord, zonder ‘mama? Mama! MAMA!’ op de achtergrond te kunnen ouwehoeren. Met lieve vriendin Marrit over onze kinderen, mannen, vakanties en de toekomst van onze eigen bedrijfjes. En met allerlei online vrienden en bekenden. Bijzonder hoe ook dat heel vertrouwd kan voelen.