52-weeks-project: Sieb Posthuma & Annie M.G. Schmidt

English below

Ik ben opgegroeid met de versjes van Annie M.G. Schmidt. Dat aan elkaar geplakte boekje links op de foto is van mijn moeder geweest, daar las ze ons uit voor. 'Ik ben lekker stout' of 'Het fluitketeltje' dreun ik met liefde voor je op. Ik ben altijd Annie M.G. Schmidt fan gebleven, m'n blog is niet voor niets vernoemd naar  een passage uit 'Floddertje'.

Dus ik was blij verrast toen ik vorig jaar het nieuwe filiaal van de OBA in de Indische buurt binnenliep en daar illustraties uit 'Een vijver vol inkt' tentoongesteld werden. In “Een vijver vol inkt” zijn de beste versjes van Annie M.G.Schmidt verzameld en opnieuw geïllustreerd. Ik zag meteen dat de illustraties van Sieb Posthuma een geweldige combinatie waren met het werk van Annie en ik moest het hebben. Gelukkig kreeg ik het van Sinterklaas. De tentoonstelling daarentegen was nogal knullig opgezet, de werken hingen zo hoog dat ik ze al nauwelijks kon zien, laat staan de kinderen voor wie ze bedoeld waren...

Maar dat terzijde, het boek is geweldig. Sieb Posthuma kreeg er terecht het Gouden Penseel voor. Niet alleen gaat ieder gedicht vergezeld van een prachtig grote tekening, tussendoor zijn ook nog 'losse' tekeningen van Sieb opgenomen. Dit alles is gedrukt op mooi dik mat papier, en de endpapers zijn een soort positief/negatief van elkaar. Goed bedacht! Als je 'Aadje Piraatje', een ander leuk boek van Sieb Posthuma kent, dan komen de vogels in 'Een vijver vol inkt' je vast bekend voor! Ik ben dol op dat soort knipoogjes, jullie ook?

Ook de app-versie van het boek is fijn. Je krijgt dan een digitale versie van het boek. Op elke pagina gebeurd er iets grappigs als je over het scherm beweegt, een leuke extra. Flip van Duijn, de zoon van Annie M.G.Schmidt, leest de gedichten voor. Je merkt aan alles hoe goed hij de versjes kent, en het is leuk om te horen hoe zijn intonatie weer net anders is dan ik gewend ben. Ik kon niet stoppen om de een na de ander af te luisteren. Zelfs manlief stopte met waar hij mee bezig was –strijken- om mee te luisteren. De app is een stuk goedkoper dan het papieren boek, maar €4,49 is toch best veel als je ook al voor het boek betaald hebt. Het zou leuk zijn als uitgever Querido bij aanschaf van het papieren boek korting gaf op de app. Kopen jullie wel eens kinderboeken voor op de Ipad?

English

I –like many Dutchies I guess- grew up with Annie M.G. Schmidts poems. She is the Dutch queen of children’s literature, much like Astrid Lindgren in Sweden. My mum used to read me the poems from her own old copy, in the picture on the left. I still know many of them by head. So I was really happy when I Accidentally bumped into an exhibition of illustrations from ‘A Pond full of ink’, the book in which the best poems are collected, newly illustrated and for the first time translated. I immediately saw the illustrations by Sieb Posthuma are a great combination with the work of Annie M.G. Schmidt. He surely deserved the Illustration Award he won with it. The book is amazing. Not only are all poems accompanied by large illustrations, you also find a number of large drawings by Sieb without text. The whole book is printed on nice thick matte paper and the endpapers look a bit like a positive/negative thing, which is a cool idea.

And the good news is, it’s available in English or you could check out the app of the Dutch edition. It must be funny to hear all the poems in Dutch read by Annie M.G. Schimdts son Flip. Also, in the digital version something extra happens on every page when you touch the screen. I was wondering, do you have suggestions for cool apps based on picture books from where you live? Apps can be a great way to get in touch withpicturebooks from abroad, especially when they are not for sale outside your country, don’t you think?

On how I won a DaWanda voucher and bought a stamp

English below
Nooit gedacht dat het me nog van pas zou komen, m'n enthousiasme voor sinterklaas. Maar het kan gek lopen. Afgelopen december werden er op verschillende blogs vouchers weggegeven voor DaWanda. Ik wilde er heel graag een, want al jaren stond hoog op m'n verlanglijstje een 'Alphabet Rolling Stamp'. Die alleen via DaWanda te koop is. Athans, daar kocht Gennine's hem. Ooit bestelde ik hem al, betaalde, en hoorde nooit meer wat van de eigenaar van het DaWanda winkeltje. Ik was niet de enige, DaWanda sloot de winkel en Paypal regelde dat m'n geld terug kwam. En toen was ik er wel even klaar mee, maar goed, die stempel wilde ik dus nog steeds. Ik heb namelijk te weinig geduld om letters te gutsen. Ik heb dan ook enorm respect voor Karen, die voor zichzelf een heel alfabet maakte. Maar ja, zij kan zelfs portretstempels gutsen, daar waag ik me ook maar niet aan.
Ik dwaal een beetje af geloof ik. Ik wilde dus zo'n voucher winnen, maar op meerdere blogs was ik al te laat. En toen zag ik deze blogpost van Marieke, een dag voor sluitingstijd en met nog niet zo veel reacties. De opdracht was om een sinterklaasgedicht te maken. Dus dat deed ik en ik won! Ik bestelde m'n stempel bij Nothing Elegant, die heel behulpzaam was, en afgelopen week werd hij bezorgd! Ik ben er superblij mee, ik heb er al heel wat cadeaulabels mee bestempeld. Bedankt Marieke, DaWanda en NothingElegant.

English
I really wanted an 'alphabet rolling stamp', because I don't like cutting letters. I had seen one on Gennine's blog, and she bought hers on DaWanda. So when I had the opportunity to win a DaWanda Voucher, I tried to make the best poem, and I won! Thanks Marieke, DaWanda and NothingElegant!

52-weeks-project: Fleur van der Weel & Edward van de Vendel

English below
Een van de mooiste prentenboeken van 2012 was ‘Hallo!’ Van Fleur van der Weel en Edward van de Vendel. Het gaat over uitkijken naar alle mooie en spannende dingen die er morgen gaan gebeuren. De illustraties van Fleur van Weel zijn subliem. Er is zo veel op te zien. Vooral de grote uitvouwplaat in het midden lijkt wel een zoekplaatje, met zo veel mooie details en sprekende kleuren. Een mooi contrast met de rustigere nachtelijke taferelen. Ook de endpapers zijn heel bijzonder en maken echt onderdeel uit van het verhaal. Daarom laat ik hier ook alleen de eerste zien.

Wanneer ik iets moois zie, zoals de illustraties in dit boek, word ik altijd heel nieuwsgierig naar hoe dat gemaakt is. Waarom weet ik ook niet, het helpt me om beter te kijken denk ik. Zo zag ik op de website van Fleur van der Weel hoe zij op papier verschillende texturen aanbrengt waarna ze er figuren uit knipt die ze gebruikt in haar collages. Waardoor ik opeens zag hoe bijzonder en bepalend de texturen van al die verschillende dieren in dit boek zijn.

M’n foto’s doen – opnieuw- het boek geen eer aan, maar gelukkig is het boek nog in veel boekwinkels te koop voor maar vijf euro, dus ga vooral zelf kijken!
Tot slot, er is ook een spelletje voor de Ipad gebaseerd op het boek. Zelf heb ik het nog niet geprobeerd, jullie wel? Ik ben benieuwd!

English
On of the best picture books of 2012 was was ‘Hallo!’ Van Fleur van der Weel en Edward van de Vendel. I don’t think it’s translated, but it’s about looking forward to all beautiful and exciting things that will happen tomorrow. The illustrations by Fleur van der Weel are sublime, there’s so much to see. Especially the large folding pages in the middle show so many details and bold colours. It’s a beautiful contrast with the more serene night scenes. The end papers are special ass well and are part of the story, because of which I only show the first one.

When I see something beautiful, I lovew to see how it’s done. It helps me to see more. On Fleur van der Weels website she shows how she has brought all different textures to paper and use this paper for her collages. It made me realise how special and important these textures are for this book.

My pictures again don’t do justice to the book. Luckily for our Dutchies, it’s still available in most book shops for only five euros, since it is a special publication for 2012 Children’s Book Week by the Dutch organisation for book promotion (CPNB). I think some Dutch webshops will sell it as well, I can help you with that if you want to. Some of the illustrations can also be seen on Fleur van der Weels website. And there’s an Ipad game based on the book available.

New year & new traditions

English below

Voor het eerst sinds jaren deed ik weer aan Goede Voornemens. Nou ja, eentje dan. De volgende blogpost is er het gevolg van. Maar eigenlijk heb ik niet zo veel met Oud&Nieuw. Voor mij begint het nieuwe jaar begin september, wanneer je de herfst in de lucht voelt hangen. Dan krijg ik het gevoel van Nieuwe Kansen, Grootse Plannen, Goede Voornemens. “Dit jaar begin ik echt op tijd met leren voor m’n toetsen”. Ruik ik buiten de herfst, dan wil ik accuut m’n boeken gaan kaften, een nieuwe agenda in gebruik nemen en ik weet, binnenkort is het Kinderboekenweek. De fijnste tijd van het jaar, met als enige minpunt steeds minder licht buiten.

Vroeger thuis hadden wij niet echt tradities met de feestdagen, maar wel aan het begin van het schooljaar. Winkelen voor nieuwe schoolspullen. Heerlijk neuzen tussen de mooie pennen, schriftjes en etuis. Niet dat ik die al nodig had, maar toch mocht ik altijd wat uitkiezen. En was school weer een paar weken bezig, dan kwam mams thuis met de Kinderboekenmolen. Daarin kruiste ik alle boeken aan die ik al had, en in een andere kleur alle boeken die ik nog wilde hebben. Broodnodig voorwerk, want in de kinderboekenweek mochten we een boek uitkiezen.

Dat gevoel ben ik nooit meer kwijt geraakt. Iedere Kinderboekenweek koop ik een boek en nu ik zelf kinderen heb, mogen zij een boek uitkiezen. Steevast sta ik in september bij de boekwinkel om te vragen of de Kinderboekenmolen er al is. Dit jaar kreeg ik tot mijn verbijstering te horen dat hij was opgeheven. Bestaat niet meer. Te duur. Weg traditie.

Dat was even slikken. Maar gelukkig kwam er ook een nieuwe traditie bij. Van oma krijgen de kleinkinderen het Prentenboek van de Kinderboekenweek. En dat bleek een van de mooiste prentenboeken van 2012 te zijn. Daarom gaat daarover deel twee van mijn 52-weken-project, later vandaag op mijn blog.

English

For me, the new year starts in September instead of January. The best family traditions of my childhood took place at the start of the new school year. When I smell autumn in the air, I think of buying new school supplies and the coming Children’s Book Week. I always got to choose a book. I continued this tradition with my children, and my mum added another tradition. She buys the grandchildren the Children’s Book Week Picture Book. This year, this book was one of the best picture books of 2012. So next blogpost, part two in my 52-weeks-project scheduled later today is about this book.

Illustrations from the 2012 Children's book week picture book by Fleur van der Weel

More ideas than time

English below
Ik vind het lastig hoor. “More ideas than time’, zag ik pas als poster op Pinterest. Herkenbaar. Meer ideeën. En meer wensen ook. Ik wil te veel, weet u nog?

Gisteren was mijn ‘mama-dag’. Als in ik-ben-thuis-bij-de-kids-en-papa-werkt-dag. Daar heb ik er twee van, per week. Geniet was het. Bente die vrolijk in de box lag te trappelen, en alles uit de kast haalde om bij de moeilijk bereikbare speeltjes te kunnen. Daan, die boekje na boekje wilde lezen, en daarna kleuren, en daarna puzzelen. En ondertussen gezellig onverstaanbaar kletste en me kusjes gaf. Zo gezellig! En ja, ik weet het: “Deze fase gaat zo snel voorbij, geniet er maar van!”. Dat doe ik ook, met volle teugen. En dan denk ik, zou ik niet meer thuis willen zijn?

En toch ben ik altijd een beetje onrustig op de mama-dagen. Je zit toch de hele dag te tutten. En dan blijven die ideeën maar komen. Voor creatieve projectjes, klussen in huis, m’n Droombaan, blogposts…Die nou eenmaal niet uit te voeren zijn met de kids erbij, en geloof me, dat heb ik geprobeerd. En dan denk ik, zou ik niet wat minder thuis willen zijn?

Dat ga ik doen, over een paar maanden wordt er een mama-dag ingeruild voor een papa-dag. Daar kijk ik naar uit, want ik heb een leuke baan en ik weet uit ervaring dat het nog leuker is als ik er iets meer tijd in kan steken. Ik zie er ook tegenop, ben bang dat de kinderjaren voorbij vliegen voor ik er erg in heb. En ik weet dat mijn onrust er niet minder door zal worden.

Soms vraag ik me af, stel nou, dat ik een baan had, een droombaan, waarin ik ook m’n liefde voor kinderboeken en illustraties kwijt kan. Of voor mooie dingen, kunst, design, handmade of vintage…Of toch op z’n minst meer nog dan nu kan schrijven, sociaal netwerken en mijn enthousiasme mag delen. Zou die onrust dan afnemen? Die hang naar side-projects? De ideeen die maar blijven opborrelen en m’n geniet-momenten verstoren? En zo ja, weet er dan iemand zo’n baan voor mij?

English
I tend to have more ideas than time, for craft, DIY-projects, blogposts, dreamjobs...Epecially when I'am at home with the kids instead of working,  these ideas pop up in my mind and sometimes distract me from enjoying this toddler-fase. That made me wonder if I would have a job in which I can share more of the passion I have for children's books and illustration, or at least for beautiful things, art, design, handmade or vintage, oin which I can write, social network and share my enthusiasm, would I feel less restless? What do you think? And if so, what kind of job would that be?

52-weeks-project: Marit Tornqvist and Astrid Lindgren

English below

Marit Tornqvist is Neerlands trots op illustratiegebied. Ze werkte veel samen met Astrid Lindgren, internationaal de koningin van de kinderboeken en bekend van Pippi Langkous. Tornqvist mocht zelfs een heel kindermuseum gebaseerd op Lindgrens werk ontwerpen. De Rotterdamse bibliotheek wijdde een tentoonstelling aan haar werk en die bezocht ik afgelopen week. Ik zag er onder andere een aantal originele werken uit De Rode Vogel en stond m’n neus bovenop de illustraties om te zien hoe ze gemaakt zijn. Zo mooi! Daarom koos ik De Rode Vogel uit als eerste boek voor m’n 52-weeks-project.

De Rode vogel is een echt ouderwets sprookje over twee zielige arme weesjes die aan de nare grauwe wereld weten te ontsnappen door een rode vogel te volgen naar De Zonneweide, waar alles fleurig en fijn is.

Het is het een lief en troostrijk verhaal, maar eigenlijk hou ik niet zo van dit soort vertellingen. Maar Marit Tornqvist’s gedetailleerde en sprookjesachtige stijl past perfect bij het boek. De beschrijving van de twee verschillende werelden geeft haar de kans om te laten zien wat ze in huis heeft en wat ik zo goed aan haar vind. Ze kan én prachtige sombere taferelen tekenen, én ze kan van de pagina’s afspatten met kleur. Al is dat in dit boek eigenlijk vooral één kleur, namelijk groen. Knap he? Misschien ben ik niet helemaal duidelijk, maar kijk maar naar de end papers, dan zie je precies wat ik bedoel.

De tentoonstelling loopt nog maar tot 10 januari en je moet er naar toe, want mijn foto’s zijn een belediging vergeleken met het werk van Marit Tornqvist in het echt. Bovendien geven de vitrines vol schetsen en aantekeningen van Marit je het gevoel dat je een kijkje kan nemen in haar werkkamer, en wie houdt er nou niet van gluren in de ateliers van kunstenaars?

English

Dutch illustrator Marit Tornqvist has been working together with international queen of children’s literature and author of Pippi Longstocking, Astrid Lindgren. Which makes us Duchties (or at leastme) very proud of course. Last week I visited an expedition of her work and saw some original pieces from The Red Bird. So beautiful! Therefore, this is the first book I want to show you as part of my 52-weeks-project.

The Red Bird is a traditional fairytale about two poor orphans who manage to escape from their awful grey world by following a red bird to a happy bright place. It is a cute and comforting story, but to be honest, stories like this aren’t exactly my piece of cake. However, it is the perfect stage for Marit Törnqvist to show her talents. Her detailed and fairytale-like style is a perfect match with the atmosphere of the story. The description of the two different worlds make it possible for her to show that she is both brilliant in painting beautiful dark scenes and creating the brightest pages. In this case even with almost just one colour, green. Isn’t that amazing? Perhaps my description isn’t the best, but the end papers say it all.

Prelude: Focus

All photos: bookshop De Kleine Kapitein, Rotterdam

English below

Eigenlijk doe ik niet aan Goede Voornemens. Ik kan namelijk niet kiezen. En niet focussen. Ik wil gewoon te veel. Dus een beperkt aantal duidelijke doelen opstellen, tijdgebonden enzo, dat vind ik onmogelijk. Als ik me al iets zou moeten voornemen dan is het Minder Willen en Meer Focus. Maar goed, in plaats daarvan nam ik me voor om minimaal één keer per week te bloggen. Over kinderboeken. Of illustraties. Of…nou ja, daar ga ik al -geen Focus- iets in die hoek dus. Een echt 52-weken-project.

En de eerste 52-weken-blogpost was nog niet eens geschreven of ik brak al mijn enige –en niet voor niet ongeschreven- regel. De eerste drie boeken die ik uitkoos zijn namelijk alle drie best bekend. En die ongeschreven regel was om alleen onbekende boeken te kiezen. Maar ja, die ene is zo mooi, en van die andere zag ik net een super tentoonstelling, en voor die andere geldt allebei. Zie je, daarom lukt het nooit met die voornemens. Geen Focus.

En terwijl ik de boeken fotografeerde –onmogelijk met dit weer- bedacht ik een nieuwe regel: ik zou alleen end papers (schutbladen?) laten zien. Die zijn vaak zo mooi en krijgen zelden de aandacht die ze verdienen. En het zou ook meteen Focus aanbrengen. Maar vervolgens fotografeerde ik nog een heleboel mooie pagina’s.

Hoe dan ook, m’n voornemen is nog niet gebroken. Deze week minimaal een blogpost. Over een boek. Een kinderboek. En geïllustreerd. Met endpapers. En extra’s. Van een hele bekende schrijfster, dat dan weer wel. Echt. Voor het eind van de dag.

English Usually I don’t make any New Year’s resolutions, because I can’t choose or focus. I just want too much. For me, it’s impossible to define a limited number of goals. If I should make a resolution, it should be to want less and focus more. Instead, I planned to blog at least once a week. On children’s books. Or on illustration. Or…well, there you go, something in that area. I started a real 52-weeks-project.

And before I even had written one post, I broke my only rule. The rule that I didn’t even mentioned earlier, because I know I can’t stick to rules. The rule was to only write about less known books, but the first three that I choose are all quite well-known, at least in the Netherlands. But hey, they are so beautiful and I saw a great exhibition and…Anyway, that’s why I don’t do resolutions. No focus.

And while making photographs of the books I made a new rule: I would focus on end papers. They are often very beautiful and usually don’t get the attention they deserve. And it would bring Focus to my project. And then I photographed many other pages. O, well…

However, my resolution isn’t broken yet. This week at least one blogpost. On a book. A children’s book. With illustrations. And end papers. And extras. By I very famous author. I promise. Before the end of the day.