Roadtrip to Vlieland

Het is zes uur 's ochtends, begin maart. Buiten is het pikdonker, en het sneeuwt. Ik zit in de auto, alleen. De speciaal gemaakte playlist staat aan. Ik ben een beetje zenuwachtig voor de reis, zo vaak heb ik nog geen auto gereden. Een uur later -en een stuk relaxer- rij ik op de afsluitdijk als ik het licht zie worden. Zo mooi! Ik ben best een beetje trots op mezelf dat ik dit doe. Ik ben onderweg naar Vlieland voor een weekendje fotocursus. Dat had ik wel verdiend vond ik zelf, ik doe zelden iets zonder de kinderen, helemaal voor mezelf.

En dat is dus heerlijk. Maar zo heftig ook. Zo veel indrukken. De nieuwe dingen die ik leer. Het mooie eiland waar ik nooit eerder was. Heel veel kijken. Een heleboel nieuwe mensen om te leren kennen. Bijpraten met een goede vriendin. Constant grote mensen gesprekken voeren, over fotografie, opvoeden, vakanties. Het zet me aan het denken over hoe ik dingen doe, over wie ik ben. Ik voel me op een prettige manier een beetje lonely.

Eigenlijk weet ik ook niet goed wat ik zal fotograferen. Ik hou van het strand. Maar het strand in de regen, zonder m'n lieve kindjes om te fotograferen is best een beetje saai. Ik val terug op wat ik vaker doe. Let op reflecties, lijnen, compositie en kleur. En zo ontstaat er toch iets, onbewust. Het verhaal van mijn 'roadtrip' naar Vlieland, verbeeld in deze collage. Ik ben ontzettend blij met het resultaat, met alles wat ik geleerd heb -ook over mezelf- en de leuke mensen die ik heb leren kennen. Bedankt Maud!

P.S: Marrit maakte een paar actiefoto's van me