Happy New Year!

Merry Christmas!

Follow my blog with Bloglovin

Screen printing a doll tea set

English below

Heeft een kind van een jaar veel aan een porseleinen theeservies? Misschien als ze een heel petieterig welopgevoed voorzichtig meisje is wel. Alleen is Bente dat niet. Toch aarzelde ik natuurlijk geen moment toen een vriendin mij vroeg om samen met haar voor onze dochters een theeservies te bedrukken. Bij wijze van sintcadeau. Zij had net een cursus zeefdrukken op servies gevolgd en wist dat ik al kon zeefdrukken. Een paar jaar geleden deed ik inderdaad een cursus en ik vond het geweldig. Op een of andere manier wakkerde het mijn creativiteit ontzettend aan. Maar ja, zeefdrukken doe je niet zo maar aan de keukentafel, en na die ene cursus kwam het er nooit meer van. Je snapt, ik zei meteen ja. Volledig eigenbelang dus, dit cadeau.

Het bleek nogal een tijdrovend proces, en we hadden een deadline, dus een week lang stopte ik zo wat elke vrije minuut in tekenen, bewerken, printen, drukken, drogen, knippen, plakken en bakken. We maakten elk ons eigen ontwerp. Grotendeels in de slaapkamer van vriendin, dus je begrijpt dat haar man blij was toen sinterklaas voorbij was en ik eindelijk ophoepelde uit zijn kamer. Ik ben superblij met het resultaat, al pakte de kleuren iets anders uit dan ik had gedacht. En ik vond het zo ontzettend leuk om te doen, ik barst weer van de ideeën. Als ik niet uitkijk moet ik nog een winkeltje beginnen.

 

 

English
An one-year-old girl is probably too young for a doll tea set. Nonetheless, I immediately said yes when my friend asked me to screen print a tea set with her for our daughters. I love screen printing, but since it's not exactly the best technique to use at home at the kitchen table, I hardly ever get the change to do so.
I'm so happy with the result, I loved the process and I have so many ideas, I might have to start a shop.

Serial Focus and Give-Away Winner

Ik heb te veel hobbies. Of te weinig tijd. Dat wisten jullie al. Soms wou ik dat ik mezelf kon klonen, maar tot dat mogelijk is probeer ik Keuzes te maken. En te Focussen. Alleen ben ik ten eerste niet goed in Keuzes en Focussen en ten tweede vind ik het een beetje overdreven serieus om zo met je vrije tijd om te gaan. Maar goed, ik moet wat vooral omdat ik óók niet goed ben de dingen ‘een beetje’ doen. Nee, het moet meteen goed, er moet van alles aangeschaft worden, ik wil erover lezen en schrijven en praten.

Onbewust heb ik daar een oplossing voor gevonden. Ik doe dingen in fases. Dat realiseerde ik me vandaag opeens. Dan word je oud hé, als je terug kan gaan kijken en patronen gaat zien. Zo kon ik me in m’n pubertijd niet voorstellen dat er ooit een dag voorbij zou gaan zonder naar een van m’n favoriete bands te luisteren. Totdat ik ging studeren en zo opgeslokt werd door de studentenpolitiek dat de cd’s onder een laag stof verdwenen. Tijdens m’n afstuderen las ik dag en nacht. Ik schreef recensies, discussieerde op fora en dacht, ‘er gaat vast nooit meer een dag voorbij waarop ik geen boek lees’. Totdat ik de wereld van het bloggen ontdekte, die het creatieve vuurtje bij me aanwakkerde en de boeken de kast bijna niet meer uitkwamen. Wat zal de volgende fase zijn?

Je zou het seriële focus kunnen noemen. Nu ik het zo schrijf klinkt het eigenlijk best goed. Misschien wel net zo hip als Seriele Monogamie. Ik zou er een artikel over kunnen schrijven voor een lifestyle magazine.

Alleen zo bevredigend is het helemaal niet, want natuurlijk steken al die andere interesses te pas en te onpas hun kop op, vooral op de meest drukke momenten. Zo heeft de vraag van Marlous naar mijn vijf favoriete boeken het leesvuurtje opnieuw ontstoken, en al jullie comments bij de give-away hebben dat vuurtje enorm aangewakkerd. Heerlijk, echt waar, maar weet misschien ook een van jullie waar ik me kan laten klonen?

P.S: De give-away is gewonnen door Marrit, gefeliciteerd! Dat vind ik stiekem wel heel leuk omdat wij samen op de middelbare school zaten waar over schreef. Dat boek moet ik dus maar persoonlijk gaan langsbrengen denk ik.

I have too many hobbies or too little time, like you know already. Sometimes I wish I could clone myself, but since that’s not possible yet I’ll just try to make Choices. And Focus. The thing is, I’m not good in making choices and focus, and besides, I think it’s way to serious to deal with hobbies like this. But hey, I’m not good in keeping things small either, so what can I do? When I’ve a new hobby, I have to buy lots of stuff, read about it, write about it, talk about it and so on.

Unintentionally I found a solution. I do things in phases. That’s what I realised today. Apparently I’m at an age now from where I can look back and see patterns. As a teenager, I couldn’t image a day without my favourite music. But then I went to university and suddenly it was all about politics. And when I was graduating, I did nothing but reading. I wrote reviews, discussed things at fora and never thought a day would pass without reading a book. Until I met the bloggers world and my creative side was awaken. What will be next?

Now I write about it actually sounds good. Serial Focus. Just as trendy as Serial Monogamy. I should write an article about it for a lifestyle magazine. But the thing is, it’s no real solution. Because forgotten hobbies tend to come back at the most busy moments. When Marlous asked for my five favourite books, I knew an smouldering fire was reignited, and all the comments on my give away poked it up even more. Don’t get me wrong, I’m glad it did, but does anyone knows where I can clone myself?

P:S: Marrit has won the give-away, congratulations!

A sheep with Band-Aid

English below:
Een schaap met een pleister, een vis met trui aan? Hartstikke logisch toch? Wel als je een jaar of zeven bent! Twee weken geleden bezocht ik de tentoonstelling met het werk van fotografe Dominique Panhuysen in het CBKAmsterdam-Oost. De creaties van haar zoon Boris, die op een aantal fotokaarten te zien waren, toverden een glimlach op mijn gezicht. Ontroerend, zo’n knuffel met een pleister op z’n koppie. Er lag ook een boek met nog veel meer foto’s van Bordisdingen en zo met z’n allen bij elkaar was het een prachtige collectie, die me wel een beetje deed denken aan de Jaszakschatten van Muswerk en T-A-K. Ook zo’n ontroerende verzameling kindertrofeeën. Jammer dat ik dat boek nergens online kon vinden, anders had ik een linkje geplaatst. 

English:
A sheep with Band-Aid or a fish wearing a cardigan? Of course! Not so weird when you are seven or so! Two weeks ago I paid a visit to the exhibition with work by photographer Dominque Panhuysen in CBK Amsterdam-Oost. The creations by her son Boris, of which she made photocards, put a smile on my face. Touching, a softie with a blister on its cute little head. In a book even more creations by Boris where collected, and all together the effect was even stronger. It reminded me a little of the ‘Jaszakschatten’ by MUSwerk and T-A-K, another great collection of kids’ trophies. I wish I could find the book online, so I could share a link.

Young Adult literature (and give away)

English below
Een boekenmeisje was ik. Elke woensdagmiddag fietste ik naar de bieb, met mijn vriendje Jeroen. Soms dezelfde middag nog een keer. Ik verslond boeken. In groep acht en de brugklas las ik alles van Lemniscaat. Thea Beckman, Jan Terlouw, vast bij velen van jullie bekend. Maar toen ik die allemaal gelezen had wist ik het even niet meer. Op school begonnen we met de volwassen boeken, en het eerste wat ik las 'Het Bittere kruid' van Marga Minco. Geen idee waarom scholen dat een goede introductie vinden in de volwassen literatuur, misschien omdat het zo dun is? Ik kon er als 14-jarige in
ieder geval niks mee. Gelukkig vond ik via de boeken van o.a. Ronald Giphart en Joost Zwagerman, die toen populair waren, mijn weg naar de volwassen literatuur en uiteindelijk ging ik zelfs Nederlands studeren. Maar andere leeftijdgenoten zag ik hun plezier in lezen kwijtraken en sommigen waren definitef lezer-af. Dat heb ik altijd zo zonde gevonden!

Een aantal jaar geleden ontdekte ik dat ze in Amerika een heel genre gewijd hebben aan het overbruggen van het gat tussen jeugd- en volwassenliteratuur. Young Adult Literature noemen ze het. Had ík dat op m’n veertiende maar gehad. Via het label ‘YA Lit’ ontdekte ik fantastische boeken van schrijvers van allerlei nationaliteiten en al jaren is het m’n favoriete genre. Nog steeds lees ik bijna alleen maar Young Adult Literature. Gelukkig is er in de bibliotheek in mijn woonplaats een hele afdeling aan gewijd. Misschien hebben tegenwoordig alle bibliotheken dit, maar ik vind het heel bijzonder!
Ook Marlous van Oh Marie vertelde ik over mijn passie voor ‘YA Lit’, en zij vroeg me om een blog voor haar te schrijven over mijn vijf favoriete titels. Wat een feest was dat! Je leest het hier. Heerlijk om weer even opnieuw in die boeken te duiken. En wat moeilijk om leuke foto’s te maken bij zo’n blogpost. Maar het allermoeilijkst was misschien nog wel om een keuze te maken uit al m’n favoriete boeken, ik heb minimaal nog een blogpost nodig om het lijstje kompleet te maken.

Ben je nieuwsgierig geworden naar het genre? Dan kan ik je wel een tip geven. Als er een schrijver is die het genre beheerst is het John Green wel. Lees een boek van hem en je weet wat het is. Het enige nadeel is misschien dat je de lat meteen wel hoog legt voor alles wat je daarna zult lezen. Zijn laatste boek, ‘Weeffout in de sterren’, is prachtig. Ik geef ik hier mijn nederlandstalige exemplaar weg. Omdat ik de liefde voor zijn boeken graag verder verspreid –en ook een beetje omdat er binnenkort een prachtige box met al zijn engelstalige boeken uitkomt, die ik zeker ga kopen! Laat een berichtje achter als je wilt winnen. Ik hoor graag van je welk boek of welk genre jouw favoriet is. Eind volgende week trek ik een winnaar!

English

I was a little book girl. Every wednesday after school, I went to the library with my best friend, sometimes twice at the same day. But when I grew older, and I had read every book in the childrens book section, I didn’t know what to read next. At school we started with adult literature, but I didn’t like the titles they suggested and I started loosing my interest in reading. Luckily, I found my way back via the books of some young Dutch writers, who wrote about student life and such. But I know that many others never started reading again and I’ve always thought school really failed there.

I was surpirsed to find out a couple of years ago that in the USA there is a whole genre that aims at building a bridge between kids and adult literature, which is called ‘young adult literature’. It opened the door for me to many interesting authors of different nationalities, and everytime I found a new favorite I couldn’t help thinking 'Where were books like this when I was fourteen?’

When Marlous of Oh Marie was here for the photoshoot, I told her about my passion and she asked me to write a blogpost on my favorite five titles. You can read it here. I loved writing this post, I was great to dive in these books again. I found it dificult to take nice pictures to add to the post, and even harder to make a selection of my favourites.
I think I need another blogpost to complete the list!

If I made you curious for the genre and you are looking for an author to start with, John Green is your man. He’s the master of the genre and I love all of his books. Just pick one and read it! If you can read Dutch, I’m giving away my Dutch copy of his latest book. Just tell me about your favorite book or genre in the comments!

Opening KeK Coffee and Concept store

Van een goede kop koffie in een inspirerende omgeving word ik superblij. Net als van mooie spullen gemaakt door creatieve mensen. Dus toen ik hoorde dat er een nieuwe zaak geopend werd in Delft die beide dingen ging combineren, maakte mijn hart een sprongetje!

Inmiddels ben ik er een paar keer bij KeK geweest, om een koffie te drinken, een broodje te eten, rond te kijken, en ik was bij de officiële en o zo gezellige opening. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik onder de indruk ben. Van de heerlijke koffie en broodjes, maar meer nog van de look en feel van de hele zaak. Pure, ongepolijste materialen zorgen voor een industriële maar toch warme sfeer.

Eigenaresse Leonie is een multitalent. Ze heeft de zaak eigenhandig verbouwd, ingericht en gestyled. Ze timmerde zelf de houten planken tegen de muren, zocht bijzondere meubels uit en selecteerde originele producten die ze op een bijzondere manier door de zaak heen presenteert. Je vind hier o.a. producten van Windstilte en Majorieknit. Wat een aanwinst in Delft!

English: Good coffee and an inspiring environment make me super happy, just like beautiful products made by creative people. So my heart jumped when I heard a new concept store and coffee bar would open in Delft.

I've visited KeK several times now and I am amazed. Not only by the great coffee and sandwiches, but mostly by the look and feel of the whole place. Especially since the talented young owner Leonie reconstucted, decorated and styled the whole place on her own. She used pure and raw materials, which resulted in a warm and industrial place. She also selected a wonderful products from designers like Windstilte and Majorieknit which she shows in an original way. I can only recommend it!

I'll be famous!

Screenshot of Oh Marie, photo's by Danique van Kesteren

English below 

Zou jij het leuk vinden om aan het nieuwe nummer van Oh Marie mee te werken? vroeg Marlous mij in een DM op Twitter. Leuk? Dat is nogal een understatement. Een eer vond ik het. En nu sta ik er dus in, of eigelijk ons huis dus, met een prachtig artikel dat me echt wist te raken omdat het voelt als een eerbetoon aan m'n oma en daarmee als een dierbaar cadeautje. Maar misschien is dat niet zo gek van iemand die haar magazine naar haar oma vernoemde. Lees het hier, vanaf pagina 18.

Picture taken from Oh Marie.nl, photo by Danique van Kesteren

Al jaren volg ik Planet Fur, het blog van Marlous. Het is zo grappig, er staan prachtige vrolijke foto's op en iedere keer verbaas ik me weer hoe Marlous van iets kleins zo'n leuke blogpost weet te maken. Zit ik weer achter m'n computer te grijnzen. Ziet er niet uit.
En nu, een jaar alweer, is er een magazine van haar hand, dat zo ongeveer alles wat ik leuk vind als onderwerp heeft. Interieur, DIY's, vintage, prachtige foto's...oja, en fotografietips, daar zou ik wel een heel boek van kunnen gebruiken. Er werken altijd hele creatieve en getalenteerde mensen aan mee, dus werd ik ook wel een beetje zenuwachtig van dat berichtje. Maar natuurlijk zei ik meteen ja.

Ik was heel benieuwd hoe zo'n fotoshoot in z'n werk zou gaan, want nooit eerder was er iemand gek genoeg om ons huis te willen fotograferen. Behalve ikzelf dan hé. Ter voorbereiding stuurde ik manlief en kindjes een dag naar de dierentuin zodat ik uitgebreid kon opruimen. Want nee, zo ziet ons huis er niet altijd uit. Bewijs? Kijk hier maar. En toen kwamen Marlous en fotografe Danique langs en werd het een superleuke dag. Het blijft bijzonder hoe mensen die je niet of nauwelijks kent  zo vertrouwd kunnen voelen. Dat is dus waarom social media Social media heet.

Voor wie er geen genoeg van krijgt, er is ook nog een blogpost met nog meer prachtige foto's die Danique van ons huis maakte, en op Instagram staan een heleboel foto's die ik zelf vlak na de shot maakte.

English
"Would you like to participate in the new issue of Oh Marie?" wrote Marlous in a DM. Like? That's an understatement I thought. It would be an honor. And now our house is featured in the latest issue, in a beautiful article that feels like a tribute to my grandma and therefore is a great gift. Which perhaps isn't that surprising from an editor who named her own magazine after het grandma. Read it here starting from page 18 in Dutch and with an English translation of the whole article on page 23.

Knutselaandrang

Weet je waar ik ook acuut aandrang om te knutselen van krijg? Van nieuwe knutselspulletjes. Ik loer ook graag naar fijne knutselspulletjes, vooral op internet. En geloof me, ik heb al best veel knutselspulletjes. Dus ik mag van mezelf niks kopen op knutselgebied. Maar stempelbenodigheden zijn een uitzondering. Want stempels maak ik als cadeautjes en dan moet je wel goed materiaal in huis hebben, nietwaar?

Al heel lang aasde ik op een fijn gutsje, waarmee ik nog gedetailleerder zou kunnen gutsen dan ik nu doe met mijn Speedball-gutsensetje. Voor zo ver ik wist was Stampeaz de enige webshop die zulke gutsjes verkocht, omdat zij de laatste paar Staedler-gutsen opkochten voordat die uit de handel werden gehaald. Af en toe verschijnt er eentje in de shop, maar ik greep tot nog toe altijd mis.

Toen las ik op Stampij over Pfeil-gutsen, die eigenlijk bedoeld zijn voor houtsnijden maar ook prima zouden werken in rubber. Die moest ik hebben! Maar ze waren nogal prijzig en dus kocht ik niks. Totdat manlief en ik een weekendje Arnhem boekten. En in Arnhem zit Baptist, dat is een soort houtbewerkersparadijs. Dus moest en zou ik daar die guts halen, dat scheelde immers verzendkosten en ik had hem heus echt nodig. Om een lang verhaal kort te maken, ik legde m’n verhaal uit aan de meneer in de Baptist-winkel, liet hem mijn gutsje zien waarna hij me niet echt serieus meer nam maar wel het dunste v-gutsje wat ze verkochten voor me opzocht en tadaa, nu heb ik dus een 1mm v-guts. Niet van Pfeil overigens, maar van Flexcut, dat volgens meneer-de-expert door het dunnere ijzer beter geschikt is voor rubber.

Natuurlijk moest ik daar wat mee maken. En dat werd deze struisvogel, die ik ooit tekende voor m’n zeefdrukles als onderdeel van een ‘Vreemde Vogels’-print. Ik tekende er iets meer details in zodat ik goed m’n nieuwe aanwinst kon testen. Dat was nog even wennen, zo’n nieuw gutsje. Voor dunne lijntjes, die echt niet met m’n ‘oude’guts kunnen, is hij perfect, maar voor de rest pak ik toch liever die oude. Misschien is het een kwestie van wennen, ik weet niet. Ik ben er hoe dan ook blij mee.

En ook met het resultaat. Ik was dit al zo lang van plan, maar ik had blijkbaar de motivernede werking van nieuwe knutselspulletjes nodig om het ook echt te gaan maken. Ik stempelde er mee in een oud Japans boekje. Daar heb ik een hele stapel van, maar da’s een verhaal voor een volgende keer.

Nu ben ik wel benieuwd, waar krijgen jullie knutselkriebels van?

Kriebels

Ken je dat? Dat hoe drukker je het hebt, hoe meer het gaat kriebelen om gewoon iets te maken? Een stempel, een rokje, een tekening….Ik had dat afgelopen week. Ik ging weer –bijna- volledige dagen werken, Dolf en ik wisselden elkaar af met afspraken buiten de deur en ik benutte m’n vrije tijd om te solliciteren. Meteen kwamen de kriebels, om te gaan linosnijden, zeefdrukken, stempels maken…En ik was er blij mee hoor, dat de kriebels er weer waren, want het betekent dat ik er weer een beetje ben. Zijn ze weg, dan gaat het pas echt niet goed.

Dus ik googlede naar mogelijkheden om te zeefdrukken in Delft. Want dat vind ik een van de gaafste technieken die er is, je doet het alleen niet zo maar thuis. Kortom, echt een lekker handige hobby voor als je geen tijd hebt. Ik zocht al eerder, en geloof me, veel opties waren er toen niet. Te duur, altijd vol, alleen voor studenten. En toen ontdekte ik iets geks en heel erg fijns. Er zijn namelijk onlangs TWEE grafisch Ateliers in Delft geopend, hoe gaaf is dat?

Van de website van Atelier Indrukwekkend werd ik zo enthousiast dat ik meteen vroeg of ik langs mocht komen en dat deed ik afgelopen vrijdag. Eigenares Kirsten liet me haar prachtige atelier zien. Wat een leuke meid en wat een gaaf bedrijf is zij gestart. Daar heb ik echt bewondering voor, zo jong en ondernemend. Ze organiseert workshops, cursussen, kinderfeestjes en je kan als kunstenaar gebruik maken van haar atelier. Ik wil er graag een opfrisworkshop zeefdrukken volgen, zodat ik echt aan de slag kan. (Zijn er mensen die daar zin in hebben? Dan kunnen we wat plannen!)

Kirsten vertelde me over Josetta van Het Grafisch Atelier waar ze soms mee samenwerkt. Natuurlijk bezocht ik ook haar website, ik ben nou eenmaal super geïnteresseerd in elke nieuwe creatieve onderneming in Delft. Zij bleek een compagnon te zoeken, en toen werd ik toch wel nieuwsgierig. Misschien de kans voor mij om in Delft te gaan werken?

Dus sprong ik op de fiets en ging even langs. Josetta bleek een superenthousiaste en hardwerkende vrouw, die naast het bijna full-time runnen van een lijstenmakerij en een gezin ook nog een klein Grafisch Atelier aan het opzetten is. Opnieuw, respect! Kleinschalig, en wat dat betreft geen job-opportunity voor mij, maar wel hartstikke leuk. En als ik wil, mag ik een workshop “Stempel maken” komen geven. Wat denken jullie, zou daar animo voor zijn?

Illustation and inspiration at Swanmarket

Had ik al eens verteld dat ik de meest fantastische man heb? Nee? Nou, dat is dus zo. Bewijs? Zondag was ik nogal sip, om, nouja, zie vorige post. Dus wat deed manlief? Die organiseerde het huishouden en de kindjes dusdanig dat hij ons allemaal uitgeslapen en gevoederd in de auto kon stoppen om het laatste staartje van de Swanmarket in Rotterdam mee te pakken. Alwaar ik lekker met Bente in de wagen langs de kraampjes mocht struinen en hij vooral achter Daan aanrende. Het was een supergoed plan, want we vonden het allemaal hartstikke leuk en mijn humeur kreeg een boost waar ik weer dagen op kon teren.
En ik kocht niet eens iets, maar ik kletste wel met heel veel medebloggers, en ontdekte een paar nieuwe super illustratoren. En als ik ergens blij van word is dat het wel.
Het hele gezin viel voor de mooie zeefdrukken van Makii, en Daan en Mielo werden meteen vriendjes. Mielo wilde wel een mooie muurschildering op Daans kamertje maken, maar daarvoor was mama toch iets te trots op haar eigen harde stylingwerk. Maar mocht de ABC zeefdrukkenserie uitgebreid worden met een D, dan willen we die wel!
Daarna namen we een kijkje bij Maha&me, waar Evita ter plekke mooie lino's stond te drukken! Ik was gefascineerd door het materiaal waar ze mee werkte, het zag er meer uit als het stempelrubber dat ik ook gebruik (Speedycarve), dan het linoleum dat ik ken van de basisschool. Heel lief gaf ze antwoord op al mijn beginnersvragen en ik kreeg heel veel zin om het zelf ook te proberen. Nu kan Evita gelukkig wél tekenen, en waren haar prints dan ook om erg blij van te worden!
Na afloop bezocht ik Twitter nog even en deed zo via Broesj nog een ontdekking, namelijk dat Puike Prent een superblog en Etsyshop is. Ik viel als een blok voor de prints van Haas en Eend....

Opnieuw werd me duidelijk hoe veel ik kan genieten van het kijken naar andermans werk, hoe graag ik dat met anderen deel en hoe gaaf ik het vind als ik een pietsiebeetje kan bijdragen aan al dat moois door bijvoorbeeld wat mensen met elkaar in contact te brengen. Kon ik daar m'n werk maar van maken....

- Posted using BlogPress from my iPad

Loooong break

2013 zou mijn jaar worden. Na twee jaar kwakkelende gezondheid als gevolg van twee zware zwangerschappen zou ik weer m'n vrolijke energieke zelfje worden. Alleen maar genieten van die twee kleine hummels, knallen op m'n werk én m'n creativiteit weer de ruimte geven. Ik begon meteen maar met een goed voornemen. 52 weken lang 52 prentenboeken op dit blog.

Tja, ik wilde zo graag weer de oude zijn dat ik misschien iets te ambitieus was. De kids sliepen niet door, de bekkeninstabiliteit bleef maar zeuren en m'n dagelijkse retourtje Delft-Amsterdam viel best zwaar. Misschien niet zo gek dat ik flink ziek werd in januari. En in februari nog een keer. Zware longontsteking. Weken was ik volledig uit de running en nog ben ik niet volledig hersteld. M'n werk was niet zo blij met me, die zien me liever gaan. Een ding werd me duidelijk, zo gaat het niet langer.

Ik ben zo druk met zoeken naar wen oplossing, dat er eigenlijk geen ruimte is om te bloggen. Vandaar de stilte hier. Maar ik begin het wel te missen. Gisteren wipte ik even langs de Swanmarket en ontmoette een paar toffe illustratoren. Natuurlijk poste ik erover op Twitter en Instagram. Maar ik zou er graag ook een mooie blogpost over maken.

Misschien is dit een oplossing, bloggen op m'n IPhone vanuit de trein. Geen fancy foto's, een snelgeschreven tekst, ik probeer ook maar wat. Hopelijk tot snel!

English: it has been quiet here due to a long time of being ill. I need some time to take care of myself, but hope to be back soon!

- Posted using BlogPress from my iPhone

52-weeks-project: Annelore Parot

Ik had nog nooit van Kokeshi gehoord voordat ik op Planet Fur las over Marlous 'obsessie'. Voor de duidelijkheid, Kokeshi zijn houten poppetjes uit Japan. Dus je kan voorstellen dat ik verbaast was toen ik de cadeautjes van mijn schoonmoeder bij de geboorte van Bente uitpakte en een Kokeshi mij vanaf de cover van een boek toelachte. Even dacht ik dat zelfs mijn schoonmoeder hipper is dan ik, maar gelukkig bleek zij ook niet veel van het fenomeen Kokeshi af te weten. Maar ze vond het wel een 'Marije-boek'. En dat is het ook. Alleen al de kleuren van de kaft....En toch is het een heel ander boek dan alle andere boeken die ik heb, en dat is precies wat ik er zo leuk aan vind.

Illustrator Annelore Parot is dol op Japan, zo veel is duidelijk. Niet alleen door de typisch Japanse dingen die ze met dit boek op een leuke manier laat zien, maar voor door de manier waarop ze dat doet. Het boek is met net zo veel zorg samengesteld als we kennen van Japanse boeken. Mooie patronen, uitvouwbare bladzijdes, allerlei kleine details. Leuk om dat nu ook in een kinderboek terug te zien.

En blijkbaar is Marlous niet de enige die van Kokeshi houdt. Er is namelijk een hele serie kinderboeken rond Kokeshi Yumi en Aoki in de hoofdrol verschenen bij Chronicle Books. Er is zelfs een bijbehorende stationery lijn. Kortom, wie van Kokeshi of japan houdt, kan z'n hart ophalen met deze boeken.

I had never heard about Kokeshi until I read about Marlous obsession with them on her amazing blog Planet Fur. So you can imagine how surprised I was when I unwrapped Bente's presents from my mother-in-law and a Kokeshi smiled at me from the cover of a book. For a moment I thought even my mother -n-law is hipper than me, until I learned that she didn't know much about Kokeshi either. She just thought it was a typical 'Marije-book'. And it sure is! But it is also very different from  all the other books that I own, and that's exactly why I like it so much.

Annelore Parot loves Japan, that's clear. Not only because she shows many aspects of Japanes culture in such a fun way, but also because the way she does so is very Japanese, at least that's my view. All those nice little details, beautiful patterns, and smart use of paper, I've only seen that in Japanese books and its great to see that in a book for children now. In fact, there's a whole serie of books based on the two characters Yumi and Aori, and there's even a stationery line. Apparently, Marlous is not the only one who loves Kokeshi.

52-weeks-project: Annette Tamarkin

English below

Toen ik dit boek voor het eerst in de winkel zag liggen, was ik meteen verkocht. Ik blogde er zelfs ter plekke kort over met m'n telefoon. Toen mijn broer onlangs vroeg wat ik voor mijn verjaardag wilde vroeg ik dus dit boek en nu heb ik het eindelijk zelf! Het is een pop-up boek over alles wat er te zien is in de lucht, de wolken, sterren, zon en maan. Ik ben van plan het gewoon af en toe ergens open neer te zetten, want iedere pagina is net een mooie poster.

Over Annette Tamarkin is op het internet niet zo veel te vinden. Misschien verklaart dat waarom er volgens mijn blogstatistieken relatief vaak mensen hier terecht komen die haar naam als zoekterm hebben gebruikt, iets wat ik zelf heel wonderlijk vind. Zelf vond ik het filmpje onderaan, waarin figuren uit vier van haar boeken figureren.

Tot slot, ik loop nog steeds een beetje achter met het 52-weken-project, maar ik werk aan een inhaalslag!    Wil je ondertussen nog een boekentip van mij? Op Moodkids verscheen afgelopen vrijdag nog een boekenpost van mijn hand... 

English
When I saw this book in my bookshop, I was immediately hooked. I even wrote a little blogpost about it right away using my phone. So when my brother asked me what I would like to have for my birthday, I didn't doubt. I think I will display it somewhere at home, because the pages look like nice posters each.
I couldn't find much about Annette Tamarkin on the internet. That probably explains why some people seem to find this blog after googling her name according to my stats, which I find rather strange. Anyway, I did find this little YouTube video, in which many of the characters from her books are featured.

Guestblogger at Moodkids

English below
Soms vraagt het Echte Leven zo veel van je dat van de online wereld zomaar een hele week aan je voorbij gaat. Mij gebeurde dat afgelopen week. Ik was hartstikke ziek, manlief zat in het buitenland en zelfs met de hulp van m'n superlieve schoonfamilie lukte het me niet om ook maar even achter de computer te kruipen. Ik weet dat iedereen dat wel eens overkomt, en dat jullie dat best begrijpen. Daarom voel ik me ook niet echt schuldig dat er afgelopen week geen 52-weken-project-blogpost verscheen. Toch baal ik er enorm van dat het me nu niet lukt m'n goede voornemen langer dan drie weken vol te houden. Al geldt dat geloof ik voor half Nederland. En echt, ik haal hem in, beloofd!
Nu weet ik dat jullie hier niet gekomen zijn om over mijn sores te lezen maar omdat jullie allemaal snakken naar wat heerlijke prentenboeken-inspiratie. En dat komt goed uit, want er verscheen deze week wel een blogpost van mijn hand op de website van Moodkids. Toevallig ging dat deze week over een hartstikke leuk prentenboek. Dus ga gauw kijken!

Moodkids is een "online magazine en daily blog voor creatieve en stijlvolle ouders", dat wordt gemaakt door de bloggers Maike een Eefje. Ze werken daarbij samen met veel andere leuke bekende en minder bekende bloggers en webshops en volgens mij is het ook hartstikke leuk om te lezen als je geen kinderen hebt. Ik heb de eer om er een keer per twee weken een guestblog over kinderboeken te mogen schrijven, iets wat ik nog steeds niet helemaal kan geloven. Mocht je het hier een beetje stil vinden, dan is daar nog genoeg leuks te lezen!

English
Sometimes Real Life needs all your attention. That happened to me last week, when I was ill and my husband was abroad. To my own disappointment I had no choice but to fail keeping my New Year's Resolution, at least for one week. But I will make it up to you when I feel better, promised!
I'm sure you didn't came here to read about my little problems, you just wanted to see another nice picture book. So, the good news is: the website Moodkids did publish a blogpost by me featuring a nice picture book, although the post is in Dutch.
Moodkids is an online magazine and daily blog for creative and stylish parents and I feel so lucky to be part of their team of guestbloggers. Most of the magazine and blog is in Dutch, but I'm sure you'll find enough visual inspiration there.

52-weeks-project: Sieb Posthuma & Annie M.G. Schmidt

English below

Ik ben opgegroeid met de versjes van Annie M.G. Schmidt. Dat aan elkaar geplakte boekje links op de foto is van mijn moeder geweest, daar las ze ons uit voor. 'Ik ben lekker stout' of 'Het fluitketeltje' dreun ik met liefde voor je op. Ik ben altijd Annie M.G. Schmidt fan gebleven, m'n blog is niet voor niets vernoemd naar  een passage uit 'Floddertje'.

Dus ik was blij verrast toen ik vorig jaar het nieuwe filiaal van de OBA in de Indische buurt binnenliep en daar illustraties uit 'Een vijver vol inkt' tentoongesteld werden. In “Een vijver vol inkt” zijn de beste versjes van Annie M.G.Schmidt verzameld en opnieuw geïllustreerd. Ik zag meteen dat de illustraties van Sieb Posthuma een geweldige combinatie waren met het werk van Annie en ik moest het hebben. Gelukkig kreeg ik het van Sinterklaas. De tentoonstelling daarentegen was nogal knullig opgezet, de werken hingen zo hoog dat ik ze al nauwelijks kon zien, laat staan de kinderen voor wie ze bedoeld waren...

Maar dat terzijde, het boek is geweldig. Sieb Posthuma kreeg er terecht het Gouden Penseel voor. Niet alleen gaat ieder gedicht vergezeld van een prachtig grote tekening, tussendoor zijn ook nog 'losse' tekeningen van Sieb opgenomen. Dit alles is gedrukt op mooi dik mat papier, en de endpapers zijn een soort positief/negatief van elkaar. Goed bedacht! Als je 'Aadje Piraatje', een ander leuk boek van Sieb Posthuma kent, dan komen de vogels in 'Een vijver vol inkt' je vast bekend voor! Ik ben dol op dat soort knipoogjes, jullie ook?

Ook de app-versie van het boek is fijn. Je krijgt dan een digitale versie van het boek. Op elke pagina gebeurd er iets grappigs als je over het scherm beweegt, een leuke extra. Flip van Duijn, de zoon van Annie M.G.Schmidt, leest de gedichten voor. Je merkt aan alles hoe goed hij de versjes kent, en het is leuk om te horen hoe zijn intonatie weer net anders is dan ik gewend ben. Ik kon niet stoppen om de een na de ander af te luisteren. Zelfs manlief stopte met waar hij mee bezig was –strijken- om mee te luisteren. De app is een stuk goedkoper dan het papieren boek, maar €4,49 is toch best veel als je ook al voor het boek betaald hebt. Het zou leuk zijn als uitgever Querido bij aanschaf van het papieren boek korting gaf op de app. Kopen jullie wel eens kinderboeken voor op de Ipad?

English

I –like many Dutchies I guess- grew up with Annie M.G. Schmidts poems. She is the Dutch queen of children’s literature, much like Astrid Lindgren in Sweden. My mum used to read me the poems from her own old copy, in the picture on the left. I still know many of them by head. So I was really happy when I Accidentally bumped into an exhibition of illustrations from ‘A Pond full of ink’, the book in which the best poems are collected, newly illustrated and for the first time translated. I immediately saw the illustrations by Sieb Posthuma are a great combination with the work of Annie M.G. Schmidt. He surely deserved the Illustration Award he won with it. The book is amazing. Not only are all poems accompanied by large illustrations, you also find a number of large drawings by Sieb without text. The whole book is printed on nice thick matte paper and the endpapers look a bit like a positive/negative thing, which is a cool idea.

And the good news is, it’s available in English or you could check out the app of the Dutch edition. It must be funny to hear all the poems in Dutch read by Annie M.G. Schimdts son Flip. Also, in the digital version something extra happens on every page when you touch the screen. I was wondering, do you have suggestions for cool apps based on picture books from where you live? Apps can be a great way to get in touch withpicturebooks from abroad, especially when they are not for sale outside your country, don’t you think?

On how I won a DaWanda voucher and bought a stamp

English below
Nooit gedacht dat het me nog van pas zou komen, m'n enthousiasme voor sinterklaas. Maar het kan gek lopen. Afgelopen december werden er op verschillende blogs vouchers weggegeven voor DaWanda. Ik wilde er heel graag een, want al jaren stond hoog op m'n verlanglijstje een 'Alphabet Rolling Stamp'. Die alleen via DaWanda te koop is. Athans, daar kocht Gennine's hem. Ooit bestelde ik hem al, betaalde, en hoorde nooit meer wat van de eigenaar van het DaWanda winkeltje. Ik was niet de enige, DaWanda sloot de winkel en Paypal regelde dat m'n geld terug kwam. En toen was ik er wel even klaar mee, maar goed, die stempel wilde ik dus nog steeds. Ik heb namelijk te weinig geduld om letters te gutsen. Ik heb dan ook enorm respect voor Karen, die voor zichzelf een heel alfabet maakte. Maar ja, zij kan zelfs portretstempels gutsen, daar waag ik me ook maar niet aan.
Ik dwaal een beetje af geloof ik. Ik wilde dus zo'n voucher winnen, maar op meerdere blogs was ik al te laat. En toen zag ik deze blogpost van Marieke, een dag voor sluitingstijd en met nog niet zo veel reacties. De opdracht was om een sinterklaasgedicht te maken. Dus dat deed ik en ik won! Ik bestelde m'n stempel bij Nothing Elegant, die heel behulpzaam was, en afgelopen week werd hij bezorgd! Ik ben er superblij mee, ik heb er al heel wat cadeaulabels mee bestempeld. Bedankt Marieke, DaWanda en NothingElegant.

English
I really wanted an 'alphabet rolling stamp', because I don't like cutting letters. I had seen one on Gennine's blog, and she bought hers on DaWanda. So when I had the opportunity to win a DaWanda Voucher, I tried to make the best poem, and I won! Thanks Marieke, DaWanda and NothingElegant!

52-weeks-project: Fleur van der Weel & Edward van de Vendel

English below
Een van de mooiste prentenboeken van 2012 was ‘Hallo!’ Van Fleur van der Weel en Edward van de Vendel. Het gaat over uitkijken naar alle mooie en spannende dingen die er morgen gaan gebeuren. De illustraties van Fleur van Weel zijn subliem. Er is zo veel op te zien. Vooral de grote uitvouwplaat in het midden lijkt wel een zoekplaatje, met zo veel mooie details en sprekende kleuren. Een mooi contrast met de rustigere nachtelijke taferelen. Ook de endpapers zijn heel bijzonder en maken echt onderdeel uit van het verhaal. Daarom laat ik hier ook alleen de eerste zien.

Wanneer ik iets moois zie, zoals de illustraties in dit boek, word ik altijd heel nieuwsgierig naar hoe dat gemaakt is. Waarom weet ik ook niet, het helpt me om beter te kijken denk ik. Zo zag ik op de website van Fleur van der Weel hoe zij op papier verschillende texturen aanbrengt waarna ze er figuren uit knipt die ze gebruikt in haar collages. Waardoor ik opeens zag hoe bijzonder en bepalend de texturen van al die verschillende dieren in dit boek zijn.

M’n foto’s doen – opnieuw- het boek geen eer aan, maar gelukkig is het boek nog in veel boekwinkels te koop voor maar vijf euro, dus ga vooral zelf kijken!
Tot slot, er is ook een spelletje voor de Ipad gebaseerd op het boek. Zelf heb ik het nog niet geprobeerd, jullie wel? Ik ben benieuwd!

English
On of the best picture books of 2012 was was ‘Hallo!’ Van Fleur van der Weel en Edward van de Vendel. I don’t think it’s translated, but it’s about looking forward to all beautiful and exciting things that will happen tomorrow. The illustrations by Fleur van der Weel are sublime, there’s so much to see. Especially the large folding pages in the middle show so many details and bold colours. It’s a beautiful contrast with the more serene night scenes. The end papers are special ass well and are part of the story, because of which I only show the first one.

When I see something beautiful, I lovew to see how it’s done. It helps me to see more. On Fleur van der Weels website she shows how she has brought all different textures to paper and use this paper for her collages. It made me realise how special and important these textures are for this book.

My pictures again don’t do justice to the book. Luckily for our Dutchies, it’s still available in most book shops for only five euros, since it is a special publication for 2012 Children’s Book Week by the Dutch organisation for book promotion (CPNB). I think some Dutch webshops will sell it as well, I can help you with that if you want to. Some of the illustrations can also be seen on Fleur van der Weels website. And there’s an Ipad game based on the book available.

New year & new traditions

English below

Voor het eerst sinds jaren deed ik weer aan Goede Voornemens. Nou ja, eentje dan. De volgende blogpost is er het gevolg van. Maar eigenlijk heb ik niet zo veel met Oud&Nieuw. Voor mij begint het nieuwe jaar begin september, wanneer je de herfst in de lucht voelt hangen. Dan krijg ik het gevoel van Nieuwe Kansen, Grootse Plannen, Goede Voornemens. “Dit jaar begin ik echt op tijd met leren voor m’n toetsen”. Ruik ik buiten de herfst, dan wil ik accuut m’n boeken gaan kaften, een nieuwe agenda in gebruik nemen en ik weet, binnenkort is het Kinderboekenweek. De fijnste tijd van het jaar, met als enige minpunt steeds minder licht buiten.

Vroeger thuis hadden wij niet echt tradities met de feestdagen, maar wel aan het begin van het schooljaar. Winkelen voor nieuwe schoolspullen. Heerlijk neuzen tussen de mooie pennen, schriftjes en etuis. Niet dat ik die al nodig had, maar toch mocht ik altijd wat uitkiezen. En was school weer een paar weken bezig, dan kwam mams thuis met de Kinderboekenmolen. Daarin kruiste ik alle boeken aan die ik al had, en in een andere kleur alle boeken die ik nog wilde hebben. Broodnodig voorwerk, want in de kinderboekenweek mochten we een boek uitkiezen.

Dat gevoel ben ik nooit meer kwijt geraakt. Iedere Kinderboekenweek koop ik een boek en nu ik zelf kinderen heb, mogen zij een boek uitkiezen. Steevast sta ik in september bij de boekwinkel om te vragen of de Kinderboekenmolen er al is. Dit jaar kreeg ik tot mijn verbijstering te horen dat hij was opgeheven. Bestaat niet meer. Te duur. Weg traditie.

Dat was even slikken. Maar gelukkig kwam er ook een nieuwe traditie bij. Van oma krijgen de kleinkinderen het Prentenboek van de Kinderboekenweek. En dat bleek een van de mooiste prentenboeken van 2012 te zijn. Daarom gaat daarover deel twee van mijn 52-weken-project, later vandaag op mijn blog.

English

For me, the new year starts in September instead of January. The best family traditions of my childhood took place at the start of the new school year. When I smell autumn in the air, I think of buying new school supplies and the coming Children’s Book Week. I always got to choose a book. I continued this tradition with my children, and my mum added another tradition. She buys the grandchildren the Children’s Book Week Picture Book. This year, this book was one of the best picture books of 2012. So next blogpost, part two in my 52-weeks-project scheduled later today is about this book.

Illustrations from the 2012 Children's book week picture book by Fleur van der Weel